Natuurfotograaf C. uit het dorpje B. (onder de rook van R.) is gisterenmiddag teruggekeerd na een minutenlange tocht door zijn achtertuin. Nadat levenspartner S. hem had geattendeerd op een merkwaardig nectartankend wezen dat alle bloemetjes van de paarse Verbena (bonariensis?) één voor één leegtrok (de kolibrievlinder (Macroglossum stellatarum)), trok C. verder en kwam hij een griezelig dikke kruisspin (Araneus diadematus) tegen.
Het pronkstuk van de dag was echter een bruine libel(??) die hij na een omzichtige besluiping vleugelscherp wist vast te leggen.

Ik ben niet wild van Zomergasten met Joost Zwagerman. Vroeger, toen alles beter was en Peter van Ingen het programma presenteerde, had ik nog wel eens het gevoel dat de gesprekken ‘toevallig' terechtkwamen bij het volgende filmfragment, maar JZ werkt netjes zijn lijstje af, stelt wat vragen en als het interessant dreigt te worden gaat hij snel door naar het volgende fragment.

Afgelopen zondag, met Tijs Goldschmidt, werd het dankzij het observatievermogen van de gast (in wie wij een heuse emo-man herkenden) erg leuk. Vooral het fragment van cricketspelende Papoea's was uiterst vermakelijk. Zo wordt cricket nog een leuke sport ook!

De volgende dag kroop ik de zolder op om in de dozen met boeken te zoeken en ondertussen ben ik opnieuw begonnen in Darwins Hofvijver. Prachtig boek is dat. Af en toe krijgt Goldschmidt de neiging om een beetje te literairderig te doen naar Clismo's zin, maar verder is het een prachtige combi van ideeën over de evolutietheorie (aan de hand van de af en toe behoorlijk bizarre vissen in het Victoriameer) en de ervaringen van een westerse onderzoeker in Tanzania, gelardeerd met prachtige anekdotes.

De herhaling van Zomergasten (zaterdag [13:08] op Nederland 3) mag je van mij overslaan, maar als je nog eens wat anders wilt lezen dan de standaard populair wetenschappelijke shite moet je jezelf écht een keer in Darwins Hofvijver onderdompelen.

ondergoed
hondesnoet
te veel spoed
dodenstoet

aangebrand
in de krant
maandverband
adelstand

houten schuur
melk en puur
raad is duur
smeulend vuur

lettergreep
voile en sleep
aardig leep
zorrocape

Een doffe dreun in het holst van de nacht.
Na een paar seconden nog zo'n dreun. Na weer een paar seconden nog een. En zo ging het door. Minutenlang.
Het klonk alsof er iemand in slowmotion op een deur stond te bonken. Wat wás dat voor geluid? Een demente inbreker die steeds vergat waar hij mee bezig was? In de achtertuin was niks te zien. Een kapotte vijverpomp of zo? Maar daar was weer het net te onregelmatig voor. Het kwam trouwens van links. Misschien bij de buren van de buren? Hier moest een nocturnaal onderzoek uitkomst brengen.

Met een bonkend hart halfnaakt glurend door de tuindeur bleek het nieuwe konijn van de buren de sterkte van zijn kooi te testen. Ram! Is hij nog heel? Ram! Is hij nog heel? Ram!

Nu staat me bij dat Stampertje in Bambi erg sympathiek was, maar dit gebonk trek ik niet lang. Weet er iemand of er voor konijnen soms rustgevend voedsel te koop is á la het kalmerende hondenvoer van Bonzo? Of een ander middel. Het zijn wel de buren, hè, dus de volgende dag moet hij weer vrolijk rondhopsen door de tuin.

De bouwvak is volgende week blijkbaar pas écht afgelopen. Dat bood Billy vandaag de kans op lijntrekken en ú kunt met een voldoende hoog bod zelfs een originele Clismo bemachtigen!

Met dikke stift en zwarte balpen getekend op de blanco achterzijde van origineel Bergschenhoek A4 ruitjespapier.

Investeer nú in uw kunstverzameling (en daarmee in uw oudedagsvoorziening)
en breng een bod uit!

Een jaar of tien geleden had je nog de onvolprezen elektronica- en platenzaak Pruisken op dorp. Die kochten vaak goede elpees waar geen enkele lokale holbewoner in geïnteresseerd was en die dan een of twee jaar later in de uitverkoop gingen. Dus in januari of de zomervakantie moest je alert zijn, want dan kon je ineens allerlei klappers voor een prikkie kopen. Deze cd viste ik met kleumende vingers uit de bak. De naam kwam me vaag bekend voor en toen ik hem thuis draaide wist ik weer waarom. Humans From Earth was dat geweldige nummer waardoor ik het stickertje ‘goed' op T-Bone Burnett had geplakt. En de rest van de cd is bijna even goed als dat prijsnummer. Alles klinkt zo … natuurlijk, organisch, warm. (Fijn dat ik hem in de winter zag staan.) Zo alsof alles door hele goede muzikanten gespeeld is.