Een jaar of tien geleden had je nog de onvolprezen elektronica- en platenzaak Pruisken op dorp. Die kochten vaak goede elpees waar geen enkele lokale holbewoner in geïnteresseerd was en die dan een of twee jaar later in de uitverkoop gingen. Dus in januari of de zomervakantie moest je alert zijn, want dan kon je ineens allerlei klappers voor een prikkie kopen. Deze cd viste ik met kleumende vingers uit de bak. De naam kwam me vaag bekend voor en toen ik hem thuis draaide wist ik weer waarom. Humans From Earth was dat geweldige nummer waardoor ik het stickertje ‘goed' op T-Bone Burnett had geplakt. En de rest van de cd is bijna even goed als dat prijsnummer. Alles klinkt zo … natuurlijk, organisch, warm. (Fijn dat ik hem in de winter zag staan.) Zo alsof alles door hele goede muzikanten gespeeld is.
En ik neem aan dat Marc Ribot, Jim Keltner en Van Dyke Parks ook goede muzikanten zijn. De rest van de namen zegt me niks (of is Billy Swan die gozer met de twee sterke armen van I Can Help ?), maar dat zijn ongetwijfeld ook muzikanten die tot de buitencategorie gerekend moeten worden.
Dat is natuurlijk nog geen verklaring waarom ik het een heerlijke cd vind. Die gasten van Steely Dan schijnen ook heel goed te zijn, maar die vervelen me dood. Misschien schrijft T-Bone Burnett gewoon heel goede liedjes. Daarom is het ook jammer dat hij zich tegenwoordig alleen maar met (het samenstellen en produceren van) soundtracks bezig lijkt te houden. Maar als die cd uit 1992 nou en masse door vrienden, kenissen en toevallige passanten van Clismo gekocht gaan worden, dan zal hij toch wel aan het denken worden gezet?
