Augurk
Here Comes the Judge (1) Pigmeat Markham
|
Hear ye. Hear ye. Hear ye. Hear ye. The court of swing, is just about ready to do that thing. I don't want no tears, I don't want no lies. Above all, I don't want no alibis. This Judge is hip, and that ain't all, he'll give you time if you're big or small. Fall in line for this court is neat. Peace brother. Uh, Oh! Here comes the judge.
Here comes the judge. Toen Pigmeat Markham in 1904 geboren
werd in North-Carolina was het zo'n veertig jaar geleden dat
deze zuidelijke staat de oorlog had verloren. Pigmeat – door
zijn moeder Dewey genoemd – hoefde dus niet
door het leven als slaaf. Uiteraard wel als tweederangs burger.
Mede omdat men vooral in het zuiden van de Verenigde Staten in
rap tempo allerlei apartheidswetten
invoerde om te zorgen dat zwarten niet onnodig in contact zouden
komen met hun blanke landgenoten. Als een gekortwiekte Samson verloor hij zijn greep op het theater, schnabbelde wat bij in goedkope B-films met een volledig zwarte cast en zag zijn fortuin deels ten goede keren toen hij werd uitgenodigd om op te komen treden op TV in de Ed Sullivan Show. Daar deed hij allerlei sketches, waaronder een twintig jaar oude act over een luidruchtige rechter die weinig geduld heeft met de wetsovertreders die bij hem voorgeleid worden en ze bij voorkeur een mep verkoopt met een thuis geprepareerde koeienblaas. Terend op oude roem, tv-optredens, af en toe een gesproken album makend voor Chess hobbelde de carrière van Pigmeat rustig richting pensioen tot Sammy Davis Jr. eind maart 1968 de oude Judge-act van Pigmeat ineens voor een miljoenenpubliek overdeed. Dat werd een hit. Markham werd bij Rowan & Martin's Laugh-In gehaald en deed acht afleveringen als Judge Pigmeat. De muziekindustrie moet er ook enthousiast over geweest zijn, want negen weken later betrad Shorty Long uit de Motownstal de hitlijsten met Here Comes the Judge, waarin een duidelijk Pigmeat-achtige rechter te beluisteren valt. Drie weken later was het de beurt aan Pigmeat Markham zelf. Het liedje draagt dezelfde titel als dat van Shorty Long, maar het is een ander nummer. De muziek is geschreven door Chess-veteraan Ralph Bass (eigenlijk Basso, maar dit klonk natuurlijk veel beter) en is briljant in haar eenvoud. Eerst wat elementair swingende drum waarover Pigmeat zich in protorap aan ons voorstelt en als de handen zijn geschud mogen de gitaar en de bas ook meedoen terwijl Pigmeat verder rapt, af en toe onderbroken door wat onderbroekenlol waarbij de volgende coupletten over vredesbesprekingen en H? Chí Minh wat vreemd afsteken. Blijkbaar was de tegenbeweging zo invloedrijk dat zelfs noveltysongs in 1968 niet ontkwamen aan de Vietnamoorlog en de presidentsverkiezingen. Of er was geen tijd meer in de opnamestudio en de tekstschrijver leverde in paniek de tekst voor een protestlied aan: Everybody, near and far. I'm goin' to Paris to stop this war. All those kids gotta listen to me, because I am the judge and you can plainly see. I wanna big round table when I get there. I won't sit down to one that's square. I wanna lay down the law, they bet' not budge. I'll bust some head because I am the judge. He is the judge. He is the judge. Everybody knows that he is the judge.
Who's there? I is.
I've had a chat with H?
Chí Minh.I is who? I is your next door neighbor. Order in this courtroom! Order in this courtroom! Judge, your Honorship, Hi sir. Did I hear you say "Order in the Court?" Yes, I said order! Well, I'll take two cans of beer, please. He is the judge. He is the judge. Everybody knows that he is the judge. Cheap rice wine and chased it with gin. Won't take long unless I miss my guess I'll have you out of this doggone mess. Ho.. ([1:47] Ho wat? Toch maar een paar andere tekstregels?) I sent a cable to Bob and Mac.
You'll vote your way, I'll vote mine. In case there's a tie, and the money gets spent. Vote for Pigmeat Markham, President. I am the judge. I am the judge. Everybody knows that I am the judge. I am the judge. I am the judge. Everybody knows that he is the judge. Now, everybody knows I am the judge. http://black-face.com/Dewey-Pigmeat-Markham.htm http://blog.wfmu.org/freeform/2010/11/the-forgotten-pigmeat-markham.html Op de (uiteraard mindere, maar lang niet slechte) opvolger Sock It to 'Em Judge met als B-kant The Hip Judge (een instrumentaal nummer waar een achtergrondkoortje overheen zingt en Pigmeat overheen praat) wordt de politiek gelukkig met rust gelaten en kan de luisteraar zich concentreren op het negeren van de flauwe grappen. Na nog een lucratieve periode waarin het Judge-succes werd uitgemolken overleed Dewey 'Pigmeat' Markham tenslotte in 1981. Mensen die hip waren in 1996 kennen Pigmeat overigens van een zorgvuldig weggeplamuurde sample op DJ Shadows The Number Song. |
