juni 2005

 

 

donderdag 30 mei 2005

Bananenprut

Terwijl Clismo zijn dochter vanmorgen een versgepureerd bananenprutje voorschotelde kreeg hij via Andy Warhol en de Velvet Underground een enorme zin om New York van Lou Reed weer eens te draaien. Heerlijke plaat is dat. Volgens de hoes is hij bedoeld om in één keer te beluisteren als was het een boek of een film. Daar kan Clismo zich wel in vinden. Alle nummers zijn goed, er zitten geen echte uitschieters bij, maar ze passen bij elkaar en vooral het gitaargeluid (“I'm on the left & the other guitarist, Mike Rathke, is on the right”) pleziert Billy enorm. Naast de voorgedragen teksten van ome Lou, die geïrriteerd, poëtisch en vooral humoristisch uit de hoek komt.
 

Kies zelf maar een liedje uit.

Dit is géén statement over hoe de muziek op deze elpee zich verhoudt tot die op de plaat rechtsboven.  
Dat vond-ie waarschijnlijk zelf ook, want de teksten zitten er ook in het Duits, Spaans en Frans bij. In het Italiaans staat vermeld waarom de teksten er niet in het Italiaans op staan. Iets met problemi legali. Omdat Billy natuurlijk toch een liedje wil linken, en Beginning Of A Great Adventure al eens voorbij gekomen is toen de dochter van Billy nog niet helemaal af was, krijgt u Dirty Blvd. te horen. Het mooiste moment daarvan is als Lou op een onbewaakt moment tegen het eind van het liedje ineens begint te zíngen i.p.v. praten. Hij schrikt daar zelf behoorlijk van en houdt er ook snel weer mee op, maar dan is het al te laat. Hij kan stiekem best zingen. Boefje!

 

 

 

dinsdag 28 juni 2005

50 Special

Dutch Scooter Forum
Lúnapop - 50 Special

Omdat het zomer is.
Omdat het erop lijkt dat Scummy en Peenvogel een compleet Scooterforum uit de grond gestampt hebben.
Omdat het alweer vijf jaar terug is dat dit dé zomerhit was op Malta.
Omdat het zo lekker meeklappen is met dit nummer.
Omdat Clismo er zo vrolijk van wordt.
En omdat het Clismo bij Clisma heeft gebracht.

 

 

 

zondag 26 juni

Clarence Carson Parks II

Clarence Carson Parks II Somethin' Stupid

Ik wist niet eens dat hij ook nog een oudere broer had die muziek maakte.
Blijkt die ook nog een beroemd liedje geschreven te hebben.
En nu is-ie dood.

 

 

dinsdag 21 juni 2005

De luchtgitaar

In het leven van Clismo zijn een aantal mensen van bepalende invloed geweest op zijn muzikale ontwikkeling. Dat zijn in de eerste plaats zijn moeder (Arbeidsvitaminen), zijn oudere broer en zus (Kiss en Varamuziek) en zijn vriend Rick (hardrock).
Op de radio vond Billy zijn muzikale goeroes in het duo Stoffer & Bentz. Hun mix van het beste uit de sixties en later (soul, r&b, surf, garagerock, blues) smaakte Clismo zo goed dat hij jarenlang geen enkele afspraak maakte op dinsdagavond om maar niks te hoeven missen.
Dat kwam natuurlijk door de muziek, maar wat erbij verteld werd was minstens even belangrijk. Het is herhaaldelijk voorgekomen dat Billy volkomen ondersteboven was van een bepaalde unsung hero om er de volgende zaterdag met het zojuist aangeschafte verzamelceedeetje achter te komen dat 't zonder de verhalen van Bentz toch een stuk minder bijzonder klonk.
  Het is blijkbaar ook vertaald.
Richard Cory, maar dan in de versie van Them.  

Blij verrast was Clismo dan ook toen afgelopen zaterdag bij het opruimen van Willems huis ineens De luchtgitaar van Roel Bentz van den Berg tevoorschijn kwam. Hier was Clismo nou echt al járen naar op zoek en 't boek bleek al die tijd aan de Rusthoflaan gestaan te hebben. Thuisgekomen voldeden de verzamelde essays moeiteloos aan de hoge verwachtingen. Heerlijke stukjes over songs die de neiging oproepen om die liedjes onmiddellijk af te spelen of op te zoeken. Richard Cory, bijvoorbeeld. Tjonge. Clismo was helemaal vergeten hoe góed dat nummer was. En daar staat dit boek vol mee! Hoezee! Bij dezen roept Clismo juli uit tot De luchtgitaarmaand en gaat hij eens kijken hoeveel liedjes hij u kan laten horen. Dat boek moet u zelf maar even opsporen, hoe lastig dat ook is. De luchtgitaar is het waard.

 

 

 

zaterdag 18 juni 2005

Togo wint prijs IPC

Het Internationaal Paralympisch Comité heeft de jaarlijkse prijs voor de integratie van gehandicapte sporters uitgereikt aan de Togolese voetbalbond.
In het door een burgeroorlog verscheurde land liggen duizenden landmijnen begraven die dagelijks slachtoffers eisen. De Togolese voetbalbond wordt geprezen om haar streven de gehandicapte sporters te betrekken in de bestaande competities. "De sporters worden niet weggestopt in G-leagues, maar participeren op volwaardige wijze in de reguliere voetbalcompetitie", aldus het rapport van het IPC.
Dat die deelname sportieve successen niet in de weg hoeft te staan blijkt wel uit het feit dat het nationale voetbalelftal, met vijf (!) G-spelers in haar gelederen, op de rand van kwalificatie voor het WK in 2006 balanceert. Met de prijs is een bedrag van 10.000 Zwitserse francs gemoeid.
 

Les Eperviers du Togo

 

 

donderdag 16 juni 2005

Togo
Heeft u ze ook gevolgd? De verrichtingen van Bahrein en Guatemala? Van Venezuela en de Solomon Eilanden? Sinds ze zich dankzij Gerard Poot in de belangstelling van Billy kunnen verheugen, verliezen ze stuk voor stuk aan de lopende band hun wedstrijden. Zelfs Trinidad & Tobago staan er beter voor dat Guatemala! Clismo is dan ook zeer benieuwd hoe het met de prestaties van Togo zal gaan nu zij als volgende getipt worden in de wk-serie van Gerard Poot:
Emmanuel Adebayor

 

Wie wordt de opvolger van Brazilië? (5)

 

In een groep met onder meer WK 2002 debutant Senegal, zuidelijk Afrika's eeuwige net-niet-grootmacht Zambia en Nations Cup 2004 verrassing Mali zijn de Haviken ditmaal de echte hoogvliegers. Indien men zaterdag de Leeuwen van Teranga weet te temmen, komt een debuut in Duitsland wel erg dichtbij en dat zou voor een van Afrika's kleine landen een geweldige prestatie zijn.

Op 5 juni werd Zambia thuis, voor vijftien duizend enthousiaste supporters, met liefst 4-1 aan de kant gezet. Emmanuel Sheyi Adebayor is niet alleen letterlijk de grote man, maar was dat ook figuurlijk met 2 doelpunten.

  Adebayor (rechts) in actie tegen Zambia
Abdelkader Coubadja  

De slungelige spits van AS Monaco weet zich in het team gesteund door vele in Europa spelende voetballers, die vooral uitblinken in niet bekend zijn bij het grote (voetbal)publiek. Wellicht dat daar snel verandering komt, echter een probleem is dat een aantal spelers momenteel zonder club zit!

Hou in ieder geval Wisla Krakow's Lantame Ouadja, FC Sochaux aanvaller Abdelkader Coubadja en Adekanmi Olufadé van de grote Franse verrassing OSC Lille (volgend seizoen Champions League) in de gaten.
Bondscoach is overigens voormalig Super Eagle Stephen Keshi. Kennelijk geeft de adelaar het team van de haviken vleugels…

 

 

zondag 12 juni

Gekkenhuis

Evan Johns and the H-Bombs Mano Negra Anthrax

Bij sommige songtitels kun je blijkbaar geen slecht nummer maken.

 

 

donderdag 9 juni 2005

De redding van de week

 

Tsjeu La Ling  

Moeders. Je moet ze in de gaten blijven houden.
Zo ontdekte Clismo deze week in de schuur achter het ouderlijk huis een enorme stapel oud papier, waar het verloren gewaande plakplaatjesboek VOETBAL 80 tussen zat. Figurine Panini. Met spelers erin als Manuel Sanchez Torres “Zoon van een Spaanse gastarbeider”, Gerdo Hazelhekke, Karel Liklikwatil en Max Bereklauw. En clubs als SVV, FC Wageningen, FC Amsterdam en FC Vlaardingen. Nostalgie op zijn best.
Billy heeft het plakboek natuurlijk direct in zijn binnenzak gestoken en bladert er nu al avondenlang vol vertedering in.
Hé! Maar hoe zit het met dat plakboek van het WK '78? Dat moet er ook tussen gezeten hebben. En vanavond wordt het oud papier opgehaald. Mamááááááá!!!

 

 

 

     

dinsdag 7 juni 2005

       
     
De laatste keer voetballen
Corazon Loco Piet Keizer  

echte mannen staan nu al te trappelen om de natte grasmat te betreden
zij trekken dansend de knieën tot onder de oksels en slaan de armen hard
tegen de borstkas
na het fluitsignaal schieten ze weg om hun posities in te nemen
ze voelen geen koude
slechts de bal en het spel en de goal
en de knikkers deert hen

 

Willem Mieras

 

 

zondag 5 juni 2005

Denim And Leather

"Okee, ik ben bereid om zonder helm te rijden. Maar dan doe ik wél mijn oorwarmers op."  

U kent de Clis. Altijd op zoek naar nieuwe deuntjes waar hij vrolijk van wordt. Koortsachtig de hipste sites checkend op de hipste muziek. Lachend om de muziek van vorig jaar. De schouders ophalend over klanken uit de jaren daarvoor. Bestond er al popmuziek vóór 2000? Nee, toch?

Soms heeft uw muzikale leidsman echter last van een terugval. Dan wil hij helemaal niks nieuws horen. En al helemaal niks ingewikkelds.

Dan wil hij gewoon gezellig met zijn hoofd van links naar rechts schudden op aanstekelijke gitaarriffs. Met een biertje in zijn hand en uitzicht op een aantal langharige oudere jongeren in vale spijkerbroeken en leren jasjes. Type blanco-stemmer, zeg maar. De zon schijnt uitbundig en het volume waarop de muziek uit de speakers blaast voorkomt al te diepe gesprekken. De teksten ook trouwens; de helft van de nummers gaat over motorrijden en de andere helft heeft daar zijdelings mee te maken. Het bier is gratis en de zaterdagmiddag lijkt eeuwig te duren. Het leven is mooi. And The Band Played On.