Een van de netwerkkabels is niet aangesloten. Clismo had die mededeling wel eens eerder zien verschijnen op zijn scherm. Dat betekende voorheen dat het modem opnieuw aangeslingerd moest worden, waarna hij weer ongehinderd zijn gang kon gaan.
Nu was het anders. De mededeling bleef verschijnen. Alles stekkertjes werden gecontroleerd. Een van de netwerkkabels is niet aangesloten.
Alle apparaten werden opnieuw opgestart. Diverse malen. Maar het bleek een probleem te zijn dat Billy's capaciteiten te boven ging, want een van de netwerkkabels was niet aangesloten.

Waarop zijn sociale leven met piepende remmen tot stilstand kwam. Werd er dinsdag nog gevoetbald? Hoe zat het met de foto die uitgezocht moest worden? Waar moest hij nou heen voor dat weekendje weg? Geen flauw idee. Verjaardagen, concerten, spannende mail. Alles ging aan hem voorbij. Behalve wat reeds eerder afgesproken en in Clismo's hoofd terechtgekomen was. Zoals het feestje ter afscheid van Evans. Dat was gezellig. De drank gleed soepel naar binnen. Het eten was bijzonder lekker. En Clismo werd – geheel in de Eenmansvliegtraditie - verrast met een liedje ter ere van de geboorte van zijn dochter Helsinki, dat u hier kunt beluisteren.

Het is weer potentiële top 40 bestormer, met komische teksten, een niet meer uit het hoofd te rammen refrein en het instrumentele gedeelte netjes in de tweede helft. Alles op die onnavolgbare hoempabeat.

Het enige punt van kritiek zou de zang van het tweede deel van het eerste refrein kunnen betreffen. (Of is dat gewoon het tweede refrein?) Dat is gezongen door niemand minder dan Peenvogel, maar laat dat ook nét degene zijn die Clismo weer online heeft gekregen door een accurate analyse van de toestand van het niet functionerende modem én de aanschaf van een vers exemplaar. Dus Clismo zegt alleen: dankjewel!, speelt 't nummer nog een keer en zingt uit volle borst: Haai, haai, Helsinki, Helsinki, haai!

Rode wijn behoeft geen krans!

Slechts 1 land in de CONMEBOL zone wist zich nimmer voor de eindronde van een WK te plaatsen. Na het debuut van Ecuador in Japan/Zuid Korea, bleef er nog één witte vlek achter bovenaan de Zuid-Amerikaanse voetbalkaart. Het wordt tijd dat ook dit honkballand bij uitstek wordt bekeerd tot het heilige voetbalspel.

Altijd laatste in de Copa America.
Als eerste uitgeschakeld in WK-kwalificaties

Clubs die met grote cijfers uit de Copa Libertadores worden gemieterd; tijd voor een ommekeer, dacht de nieuw aangetreden bondscoach Richard Páez. En zo geschiedde...

Voor het eerst werden kwalificatiewedstrijden gewonnen, verhuisden spelers vanuit de lokale league naar het buitenland en er zijn zelfs spelers met een eigen website.
Ondanks de nodige blessures en de politieke onrust in het land, wisten de Venezolanen zich uitstekend te handhaven en zullen de komende wedstrijden tegen Uruguay en Chili wellicht de doorslag geven. Met ervaren spelers als scorende keeper Rafael Dudamel, vleugelspeler Gabriel Urdaneta, vedette én nummer 10 Juan Arango en de in Italië spelende aanvaller Massimo Margiotta hebben ze meer kwaliteit dan ooit en doen ze een serieuze gooi naar deelname in Duitsland.

Laat die zoete moezelwijn maar staan!

Eigenlijk is dit muziek om de winter in gepaste somberheid door te komen, maar Bebo (die mummie; hij is 84 jaar en het is ongetwijfeld zo'n Buena Vista Cubaan) & Cigala (dat Jezusfiguur; als ik het Spaans op de cd goed interpreteer een beroemde flamencovertolker – ik geloof het graag, want hij kan schitterend jammeren) hebben zo'n heerlijke cd gemaakt dat Clismo hem in elk jaargetijde graag opzet. Op warme dagen levert het in elk geval welkome koude rillingen op.
(De klassieker Lágrimas Negras linkte ik al eerder. Een Spaanstalige evergreen (siempre verde?) die ook ooit door een Nederlands bandje op onnavolgbare wijze gecoverd is.)

Het is een routine!
Clismo komt net terug van de supermarkt en nu heeft hij het ineens door. Altijd speurend naar koopjes zag Clismo een dubbele dosis Active Fit van Pampers staan. Van 16 zoveel voor 12 zoveel. Okee, die Pampers zijn wel duur, maar ze blijven ook een hele nacht lekvrij en als ze dan toch in de aanbieding zijn, slaat hij zijn slag.
Met zo'n kinderwagen inkopen doen is niet altijd even ideaal. Je moet je in allerlei bochten wringen om de spullen van het rekje onder je wagen vandaan te halen en ondertussen wordt alles wat je alvast met een diepe zucht op de lopende band mikt, afgerekend. Zo ook de dubbele dosis aanbieding.

Clismo zag uit zijn ooghoeken wel dat het kassameisje blijkbaar moeite had om de streepjescode te vinden, maar toen hij de laatste potjes Olvarit tevoorschijn had getoverd, was het pak reeds gescand. Het bedrag dat Billy moest voldoen viel deze zuinige jongen echter een beetje tegen, zodat hij toch maar even om de kassabon vroeg. En verdomd! Gewoon vier euries teveel gerekend. De caissière kwam nog wel met een lam verhaal dat niet alle Pampers in de aanbieding waren, maar ze kwam toch onmiddellijk over de brug met het teveel betaalde bedrag. En toen herinnerde Billy zich dat zijn vriendin enige tijd terug wél genaaid was door een blonde caissière. Sandra was toen ook met kinderwagen, bovendien was het druk en was Helsinki ook al niet te spreken over de wachttijden voor de kassa, dus schoot het checken van de kassabon erbij in. Tot het te laat was.
Die blonde doet het dus allemaal met opzet! Ze heeft als doelgroep in elk geval mensen met kinderwagens. Snel een artikel dubbel of te duur. Later even corrigeren. (Dat ging haar ook verdacht soepel af, meestal ontstaat er een soort paniek als een bonnetje gecorrigeerd moet worden.) En aan het eind van de dag een leuke bonus in eigen zak. Consumenten, hoedt u!

Willem gaat definitief weg.
Over een maand stapt hij op het vliegtuig richting Zuid Amerika om verder te leven in het werelddeel dat jaren geleden zijn hart heeft veroverd. (Brazilië uitgezonderd, uiteraard.) Clismo hoopt dat Willem daar zijn dromen kan verwezenlijken. Hoe dat gaat is straks trouwens allemaal te volgen via Corazon Loco.

Dat betekent wel dat het dinsdagavondvoetbal aan intelligentie en Eenmansvlieg aan gekte in moet boeten. En vooral dat het eten na geleverde prestaties nooit meer hetzelfde zal zijn.
[Clismo snuit zijn luidruchtig zijn neus en ijsbeert wat met zwaaiende armen, slaakt een diepe zucht, neemt een flinke snok verse lucht en typt verder.]

De lezer van Augurk zal dit wellicht allemaal worst wezen, maar ook die u zult niet aan de veranderende omstandigheden ontsnappen. Een aanzienlijk deel van Willems platencollectie is namelijk in huize Clismo beland en daar gaat natuurlijk het een en ander van voorbijkomen.

Over Van Morrison had u al gelezen en vandaag plakt Clismo een plaatje van the Treniers bij zijn stukje.

Ze kwamen uit Mobile, Alabama.
Ze sprongen en ze schreeuwden.
Ze leerden Bill Haley de truckjes.
Ze zagen er geweldig uit.
Ze hadden de wildste liveshow van Alabama en omstreken.

En Clismo heeft ze alleen op vinyl en bovendien geen zin om het internet af te struinen op zoek naar muziekbestandjes, zodat u het moet doen met een stukje tekst en die saxofoonsolo er zelf maar bij moet verzinnen:

I don't wanna eat and I don't wanna sleep
I got a yen that I'm dyin' to please
Till I get weak in the knees -
Gonna get me that poon-tang!
Poon-tang, poon-tang, poon-tang ...

De definitieve uitslag van de afgelopen popkwis in Rotown is bekend. Clismo en kornuiten zijn 7e geworden.

Zo te zien hebben ze het voornamelijk laten liggen bij vraag 3. Dat was de vraag met deuntjes uit de hitparade van nu. Als Peenvogel er bij was geweest had de schade wellicht nog beperkt kunnen worden, maar nu zijn de cijfers ondubbelzinnig:
Clismo is gewoon een ouwe lul.

Om dat te vieren gaat hij draait hij deze vier vrije dagen (die wel iets weghebben van een hele lange zondag) alleen maar Van Morrison.
Rielekst man!

Clismo's schoonvader is tuinder geweest. Hij is nu alweer een aantal jaren gestopt, maar hij heeft nog wel een moestuin. En hij denkt nog als vroeger. Dus als hij iets poot gaat dat niet in aantallen maar in meters. Heel veel meters. Gelukkig heeft hij vijf kinderen bij wie hij zijn waren kwijt kan, maar dan is het af en toe nóg stevig aanpoten om alles weg te krijgen.

Zondag lag er alleen nog een krop andijvie in de kelder. Die werd overhandigd op een gure dag, dus in gedachten zat hij al in de stamppot. Maar dan blijkt de dag van de arbeid ineens de warmste meidag sinds decennia en dan is zo'n dampende brei een stuk minder aantrekkelijk. Wat nu? Na enig geblader in de kookboeken kwam er andijviesoep opborrelen. Andijvie in de soep? Klinkt absoluut onaantrekkelijk, maar als Claudia Roden er mee aan komt zetten krijgt het een kans. En warempel! Met nog wat andere rommel erdoor werd het een uiterst verkwikkende bouillon. Aanrader.

Tsja Eastern Lane

Niet echt legendarisch te noemen.
Leuke muziek hoor.
Stem van de zanger heeft wel wat, maar gaat na een aantal nummers wat irriteren.
Gitarist was zo stonend als een garnaal
Leuke Strokes rifjes af en toe
Beetje mat publiek.
Werd ook niet wild van de gitarist.
Best leuk allemaal, als je in de buurt was geen verloren tijd om er heen te gaan. Als je geen zin in weer een avondje voetbal ook niet, maar om van een gemis te spreken als je er niet was geweest: nee