Lewis Taylor

Peperklisma?

		Let je even een half jaartje niet op, heeft-ie ineens zijn oeuvre verdubbeld! En dat voor de man die vier jaar nodig had om met een opvolger van zijn geweldige debuut te komen. Ik weet niet wat er met Lewis Taylor gebeurd is, maar het effect is in elk geval aangenaam. Al zullen die drie mij nog onbekende albums ook wel op teleurstellingen uitlopen. Want de impact van dat eerste album valt natuurlijk nooit meer te evenaren. Op basis van die plaat mag hij zó in de top van elk muziekgenieënlijstje. Alles zelf geschreven, gespeeld en geproduceerd. En góed! Die zalig snerpende gitaar die zo smakelijk in zijn soulnummers is verwerkt.

De heerlijke kreetjes waarmee de plaat is doorspekt. (Als ik zijn debuut-cd weer eens gedraaid heb loop ik die geluidjes nog dagenlang na te kreunen, wat in de supermarkt en op straat altijd leuke blikken oplevert.) Het fabeltastische totaalgeluid. En het zijn natuurlijk heel goede liedjes. Dus dat Lewis II en stoned\|part I tegenvielen, was te verwachten. Ik had me eerlijk gezegd ook voorgenomen geen cd's meer van hem te kopen, omdat ik na een paar keer draaien tóch die eerste weer opzet. Maar nu lees ik dat de cd die 18 oktober moet gaan verschijnen uit 1997 stamt.

Net ná zijn debuutplaat. En het zijn nummers die níet in het verlengde van dat debuut liggen. Dus én Lewis was nog op het hoogtepunt van zijn kunnen én het is geen tot teleurstellen gedoemde herhalingsoefening. Ik denk dat ik het nog één keer proberen. Uhh! Ah! Whoehoehoe! Oh yea-ea-ea-eah!

Lewis-update
door Boo Driftwater

		Ze zijn binnen; stoned\|part II en Limited Edition 2004. Laatstgenoemde is een door Lewis zelf gebrand cd-tje, zoals wij dat van plan zijn met Eenmansvlieg. Hij is beter dan Stoned 1 en 2 bij elkaar en kent hier en daar geniale momenten. Geniale momenten zijn op Stoned 2 zéééér sporadisch. De eerste drie nummers zijn zelfs ronduit kut en die heb ik dan ook niet afgeluisterd. Net toen ik dacht: ik haal hem eruit, begon de cd toch nog wat beter te worden.
		Die part 2 dingen irriteren me overigens enorm, nummers die al niet best waren nog een keer. En dan die drumcomputers... nog irritanter. Wat ook opvalt, is dat Lewis qua vocalen steeds dichter naar Brian Wilson opschuift. En dan kun je maar beter voor de meester zelf kiezen. Die opnieuw opgenomen versie van SMiLE die zojuist is uitgebracht is echt geweldig. Enige nadeel is dat je met een aantal originele songversies zo verweven bent ...

the lost album

Wat doe je als je debuutplaat zó goed was, dat alle albums daarna zwaar teleurgesteld hebben? Dan noem je je meest recente cd The Lost Album en help je het gerucht de wereld in dat de liedjes daarop nog uit de tijd van dat debuut stammen. Met een beetje geluk gaan je trouwe fans nog één keer overstag.

Zo ook Clismo. Via zijn man in Londen (Nog bedankt, hè, Mels!) kreeg hij een paar weken terug de laatste oprisping van nu-soulheld Lewis Taylor in handen, en het moet gezegd: Dit ‘verloren' album is nu al vaker gedraaid dan al die teleurstellende opvolgers bij elkaar. Clismo weet alleen niet zeker waarom. De verwachtingen zijn drastisch bijgesteld, da's waar. Maar dat kan niet de enige reden zijn.
Billy denkt dat het in het geluid zit. The Lost Album klinkt niet zo volgepropt als-ie van zijn man gewend is. Okee, in de koortjes hoor je nog steeds 638 Lewisen samenzingen en dat blijft een feest om naar te luisteren, maar verder klinkt het behoorlijk basic. Zo is het nu genieten van lekker gepiel op de akoestische gitaar en komen de (als vanouds verschroeiende) versterkte solo's ineens een stuk beter uit. Het is dat er nog één of twee saaie ruknummers op staan, anders was Clismo gezochte vergelijkingen gaan trekken met dat debuutalbum, en dat is weer wat overdreven. Maar hé! Een nieuwe cd van Lewis Taylor die níet tegenvalt. Mooi man! Yeah!

donderdag 5 januari 2006

Lewis Taylor becomes eclectic


*Speurend naar obscure mp3s van favorieten komt Clismo geregeld opnames tegen die gemaakt zijn voor Morning Becomes Eclectic* van KCRW, dat is collegeradio uit California.** Die gasten hebben blijkbaar een goeie smaak. In een opwelling surfde Billy zojuist naar hun site, localiseerde de zoekbalk en tikte Lewis Taylor in. Voilá! Lewis blijkt afgelopen herfst een paar liedjes gespeeld te hebben voor KCRW ter promotie van Stoned Part 1, dat onlangs uitgebracht is in de Verenigde Staten. En met een goedgeplaatste klik kreeg Clismo dat allemaal te horen. Wat is internet toch geweldig! Na een kwartiertje spelen volgt een stukje interview dat Billy wel aardig vond om te horen, maar waar u wellicht niet op zit te wachten. Spoel dan door naar [29:46] voor de rest van de set, waarin Lewis zijn gitaar ouderwets laat gieren en zijn helden eer betoond.

Speurend naar obscure mp3s van favorieten komt Clismo geregeld opnames tegen die gemaakt zijn voor Morning Becomes Eclectic van KCRW, dat is collegeradio uit California. Die gasten hebben blijkbaar een goeie smaak.
In een opwelling surfde Billy zojuist naar hun site, localiseerde de zoekbalk en tikte Lewis Taylor in. Voilá! Lewis blijkt afgelopen herfst een paar liedjes gespeeld te hebben voor KCRW ter promotie van Stoned Part 1, dat onlangs uitgebracht is in de Verenigde Staten. En met een goedgeplaatste klik kreeg Clismo dat allemaal te horen. Wat is internet toch geweldig! Na een kwartiertje spelen volgt een stukje interview dat Billy wel aardig vond om te horen, maar waar u wellicht niet op zit te wachten. Spoel dan door naar [29:46] voor de rest van de set, waarin Lewis zijn gitaar ouderwets laat gieren en zijn helden eer betoond.

dinsdag 29 augustus 2006

Zeurkous bericht: "Lewis goes VUT"

		Het ziet er naar uit dat er een eind gaat komen aan de onregelmatige berichtgeving over Lewis Taylor. Volgens Lewis-spotter Jake70s, hier beter bekend als Zeurkous, heeft Lewis "er tabak van, haat het om zelf in de spotlights te staan en heeft dus 'Lovelight' maar verkocht aan Robbie Williams, zodat hij de eerste 10 jaar niet meer hoeft op te treden of muziek te maken. Robbie brengt het in November uit als 2e single van zijn nieuwe album 'Rudebox'." Dat gaat dus Robbies grootste flop tot nu toe worden... Voor de nieuwsgierigen: Het originele liedje van Lewis Taylor zit onder de tekening. De versie van Robbie Williams staat bij Zeurkous gelinkt, waar tevens een licht hysterische bewerking door Soulwax te vinden is.