Clismo’s karakter leent zich niet voor projecten met een lange adem.
Zo is hij deze maand enthousiast begonnen met de leukste Finse bandjes en zit hij nu al een week tegen Eternal Erection aan te hikken. Terwijl hij vroeger geleerd heeft om de gehaktbal voor het laatst te bewaren zit hij nu lusteloos in een doodgekookte stronk witlof te prikken. Maar het bord moet leeg, dus daar gaat-ie:
Zoals wel meer ceedeetjes die hier voorbijgekomen zijn was dit een kadootje van Mika. Finse funk. Dat allitereert lekker. De cd klinkt ook goed. Alles is kundig ingespeeld en live zorgen Rick Lover en consorten ongetwijfeld voor een zweterig feest, maar de ellende met deze cd is dat alle nummers van de clichés’s aan elkaar hangen. Dus na een aantal nummers mag de lade zijn inhoud weer ophoesten om plaats te maken voor het iets van Prince of Bootsy Collins, Funkadelic of Freak Power. En dan komt het allemaal toch weer goed.

Ouwe koek?
Kan best.
Kunst??
Zo wil zelfs barbaar Clismo wel cultureel doen.
Op de site van Nate Harrison is het plaatje drie van boven.
(Klik één keer op elke draaitafel.)
Het duurt 18 minuten, dus neem je tijd.
Rechts de directe link.
In het midden Amen Brother van the Winstons.

Halverwege het verhaal wordt Nate wat huilerig over het feit dat de Winstons nooit iets verdiend hebben aan de Amen Break. Daarbij vergeet hij wel te vermelden dat Amen Brother op haar beurt weer gejat is door de Winstons zelf, omdat het niets meer is dan een funky intrumentale versie van de bekende reli-klapper Amen.

(The Winstons waren nazaten van Finse immigranten.)

Via Mieras.

(Ander oud nieuws waar Clismo onlangs achter kwam: Whole Lotta Love van Led Zeppelin is een ook cover. Het is geschreven door Willie Dixon en voor het eerst op plaat gezet door Muddy Waters als You Need Love. En op The BBC Sessions van the Small Faces staat een kroegversie uit 1966 waaruit blijkt dat die langgerekte kreet van Robert Plant óók al niet zelf verzonnen is.
Met dank aan The Originals van Arnold Rypens.)

De twee radiohits van Finland 2003 die Clismo nog zijn bijgebeleven, waren I Wonder van Kwan en Naughty Boy van Killer. Beide liedjes hebben het ondanks de voorspellingen van Billy niet gered in Nederland.
Kwan is ondanks het gebrek aan Hollands succes zo te zien nog steeds actief.
Killer heeft het bijltje er vooralsnog gedesillusioneerd bij neergegooid.

Sommige liedjes zitten altijd vast aan een ander liedje. In het hoofd van Clismo. Vanwege tekst, titel, land van herkomst, noem maar op. Of gewoon omdat ze achter elkaar staan op een veelgedraaid bandje.
Bij deze twee liedjes is dat nog niet het geval. Maar er gaat een keer een verzamelbandje komen waarop Loaded van Primal Scream gevolgd gaat worden door Freestyler van de Bomfunk MCs. Omdat die slidegitaar Clismo altijd aan dat andere nummer doet denken. En achter die Finnen kan dan weer dat geweldige Push Up! van de Freestylers. Tjonge! Feestteep!

In de tijd dat Billy zich elk weekend klem zoop in 't lokale jeugdhonk, kroop hij aan het eind van de avond, als de dienstdoende DJ moegestreden aan de bar hing, vaak zelf nog even achter de draaitafels. Naast wat favorieten van de sleuteldienst (die bepaalden tot hoe laat de tent openbleef) en wat verzoeknummers voor de overgebleven aanwezigen, waren dat voornamelijk deuntjes waar Clismo zelf blij van werd. Sweet Dreams van the Eurythmics werd áltijd gedraaid en er is ook een tijd geweest dat Fantasy van Mariah Carey regelmatig voorbijkwam. (De leukste plaatjes zijn de plaatjes die verder niemand begrijpt.)
De favoriet vanaf 2000 was Sandstorm van Darude. Een nummer dat de overige bezoekers om duistere redenen volkomen koud liet. Billy snapt er niks van. Want als hij dat nummer nu weer draait moet het volume toch echt drastisch omhoog. Dan begint zijn kont te draaien en zijn bovenlijf ritmisch te schudden. Zijn armen roffelen mee met de beats en binnen de kortste keren stuitert-ie als een vleesgeworden drumcomputer door eigen huis en tuin.
Tuuketuuketuuk. Tuk tuuketuuketuuk.
Tuuketuuketuuk. Tikkedikkedikkeduuduuk.

Surfcombi.
Je moet ze live zien.
In worstelkostuums. Als intergalactisch gezelschap. In strakke pakken met apenmaskers op.
Op het podium voegen de beste bandjes genoeg entertainment toe om je te laten vergeten dat de muziek nogal eenzijdig is. Op plaat daarentegen...
Het is Clismo dan ook een raadsel waarom hij ooit het drie kwartier durende Laika & the Cosmonauts In Absurdistan heeft gekocht. Hij had gewoon kunnen volstaan met één single van drie minuten.
Look! No Head!

De plannen zijn gewijzigd. Juli – luchtgitaarmaand wordt een jaartje uitgesteld.
In een opwelling heeft Clismo al zijn Finse plaatjes bij elkaar geharkt om u daar deze maand mee lastig te vallen. Met een uitgekiende spreiding moet het eind van de maand nét te halen zijn.
Vandaag de meest recente aanwinst: Liekki met Rajan Piirsin Taa. Dat zijn progfinnen met een enorrrrrme zeikzangert.
Billy begint steeds vol goede moed aan deze cd. Dat gaat een paar liedjes goed. Tot na een half uur de stem van Janne Kuusela hem zó op zijn zenuwen begint te werken dat hij gauw een of andere woeste schreeuwband op maximaal volume de jeuk aan de binnenkant van zijn schedel weg laat beuken. Boft u even dat de webruimte van Clismo beperkt is!
Overigens betekent Liekki zoiets als ‘vlammetje' en zijn er ook nog andere Finse artiesten die zich van die naam bedienen.

Alle nummers op MATW zijn van uitgebreide strijkarrangementen voorzien en op een koude en winderige novemberavond valt het niet mee om van de pillen af te blijven als Elton zijn meest desolate stem opzet om kond te doen van alle ellende in de wereld. Zo sombert Billy graag. En niet alleen hij, want openingsnummer Tiny Dancer heeft hij al eens voorbij horen komen in versies van the Red Hot Chili Peppers, Ben Folds en de Foo Fighters. Al lijkt het in de coverversies gewoon een liefdesliedje in plaats van een relaas over een tot mislukken gedoemde relatie in een tot mislukken gedoemd leven op een gedoemde planeet.
Misschien is dat maar beter ook. Anders krijgt Clismo straks nog meer postume shit over zich heen, en daar wordt hij écht niet vrolijk van.