Iets meer dan acht dagen terug ontdekte Clismo dat hij voor de tweede maal in zijn bloggende leven aan een ketting is geklonken. Met als opdracht acht zaken over zichzelf te melden die niet algemeen bekend zijn en acht anderen op te zadelen met hetzelfde verzoek. Dat laatste gaat Billy natuurlijk niet doen, maar ijdel genoeg om het acht keer alleen maar over zichzelf te hebben is hij wel. Lekker verspreid over acht bijdragen, dan hoeft hij al zijn geheimen niet in één keer prijs te geven.

De meest schokkende bekentenis zal Clismo direct maar doen:
Ondanks de club waar hij voor speelt.
Ondanks dat het een naar over 't paard getild knaapje is.
Ondanks zijn totale onvermogen tot zelfkritiek.
Ondanks alles is Wesley Sneijder zijn favoriete voetballer op de vaderlandse velden.
Zo! Dat is eruit.

Het was alweer een flinke tijd terug dat Clismo een vrachtje vinyl gedoneerd kreeg. De meeste mensen die van hun elpees af wilden hebben dat ondertussen wel gedaan en eerlijk gezegd zit Clismo met zijn overvolle kast en nog wat curverboxen op zolder ook niet echt te wachten op zijn dertiende exemplaar van Hotel California. Maar de elpees die zwager E.P. Te D. (komende uit Y.) niet mee wilde verhuizen waren bijna allemaal de moeite waard.

Zo zat Mental Floss For The Globe er bij. De op één na beste plaat van de Urban Dance Squad is natuurlijk tof om op vinyl te hebben en bovendien staat Hitchhike HD niet op Billy's cd. De plaat wordt dus van harte welkom geheten tussen Cosmic Truth en Persona Non Grata. Waarbij die laatste Clismo's favoriet van UDS is. Er staan geen uitschieters op zoals op het debuut. Er wordt niet geforceerd gecrossoverd zoals op het tweede album. Het is gewoon lekker. De negen liedjes met de elektrische gitaar in de hoofdrol vormen samen een perfect geheel met Downer als traag, slepend slotakkoord. Niks minder. Niks meer. Maar da's ook niet nodig.

Jongensboekenromantiek. Dat stralen die eerste elpees van de Blue Öyster Cult uit.
De hoezen zijn intrigerend. De bandnaam natuurlijk ook en de songs zijn een mengeling van science fiction*, tweede wereldoorlog, schelmenstreken, dinosaurussen, astronomie en volslagen onbegrijpelijke .. eh... onbegrijpelijkheden.
Uiterst spannend en mysterieus allemaal. Tot je de pubertijd bereikt en platen gaat kopen.

Gelukkig blijven sommige mensen een beetje hangen. Clismo is natuurlijk bij uitstek iemand die de jongen in zichzelf goed verzorgd, maar ook een erkend zelfmoordenaar (Don't Fear The Reaper zal hij wel gedacht hebben) als Eliott Smith kon ze blijkbaar wel waarderen. En Riecus natuurlijk. Want behalve jongensachtig spannend, is zo'n track als Dominance and Submission (radios appear) gewoon onweerstaanbaar.

* Harvester Of Eyes is bijv. geïnspireerd door Liane de Zwerver.

Niet elke scheet van Chris Goss is de moeite waard.
Sommigen ruiken nergens naar en aan anderen, zoals het eerste album van Goon Moon, zit een onnatuurlijk, chemisch luchtje. Alsof hij aan de medicijnen zat toen hij hem liet.
Niet de favoriete geur van Clismo en het is dan ook bij toeval dat hij een paar liedjes van de opvolger Licker's Last Leg hoorde. Die ademen een heel ander aroma. Net niet de vettige reutel met meekomend vocht van de beste Masters Of Reality-liedjes, maar de droge broekhoest die Billy associeert met Quotsa ten tijde van R. Korte krachtige scheten die keer op keer herhaald worden en desgewenst zonder tussenpauze minutenlang door kunnen knetteren. Lekkerrr!

Tja, daar sta je dan met je praatjes over hippe bandjes en toffe optredens...
Riecus deed Billy een YouTube-link toekomen die hem elke keer dat hij erop klikt kippenvel tot in de bilnaad bezorgd. Als Clismo dáár eens bij had mogen zijn!
En het was mogelijk geweest. In 1975 was Billy vijf jaar oud en had hij fijn naast dat wilde knaapje op het balkon kunnen staan. Okee, het optreden vond plaats in de Verenigde Staten van Amerika en van blinde negers had Clismo nog nooit gehoord, laat staan van funk, maar stel je voor!
Daar zou hij achteraf gezien graag de laatste dertig jaar popmuziek zó voor in willen ruilen. Om Stevie op zijn Stevie Wonders met een blije grijns zijn hoofd heen en weer te zien bewegen terwijl hij buitenaards swingende shit ten gehore brengt. In Sesamstraat nota bene!
En wat krijgen Billy's dochters te zien? Die bolle harses van Rik de boze geldwolf, die nog geen tuba van een tamboerijn kan onderscheiden. Maar zijn plekje komt vrij, dus wie weet. Misschien is Stevie wel aan een nieuwe uitdaging toe.