april 2004

dinsdag 27 april 2004

Like You!

Tof! Dat een klik uit automatisme ineens beloond wordt met een grondig vernieuwde website. Met daarop goed nieuws, want eindelijk is bekend wanneer de eerste cd van Kopna Kopna gaat verschijnen. We hoeven nog maar twee weken te wachten, maar ik heb hem alvast maar via hun website besteld. Benieuwd wanneer ik via de mailinglist op de hoogte gesteld wordt van het goede nieuws ;-) En voor de nieuwsgierigen: Op de Lowlandsfoto sta ik op ongeveer elf uur en dan redelijk achteraan. Da's op ongeveer dezelfde plek als bij Testament.

.

maandag 26 april 2004

Zwamp met grassprieten.

Op dit soort dagen vraag ik me af waarom ik mijn mooie bestaan als vuilnisman heb opgegeven voor een suf kantoorbaantje. Nu kan ik er alleen nog maar van dromen. Rondlopen over het milieupark in T-shirt en korte broek. Kijken of er nog wat leuks weggedaan wordt. Uitgebreid lunchen met collega de Strooier. In de zon uiteraard. Onmiddellijk te hulp schieten als er iets ter grootte van een elpee weggegooid dreigt te worden. En het mooiste van alles; over het terrein de meest zonnige plaatjes laten schallen. De Jessica Fletchers, die elke draaibeurt alleen maar leuker lijken te worden. Van Dyke Parks met Discover America. Een verzamelceedeetje met surfmuziek. Wat oude Rhythm & Blues. En, elke zomer opnieuw populair, Lieve Hugo King Of Kaseko. Dertig jaar terug een ster, maar een week vóór de Surinaamse onafhankelijkheid overleden, dus een tv-docu op zijn sterfdatum zal er wel nooit inzitten. Of juist wel, weet ik veel. Maakt niet uit. Clismo zegt het wel: Lieve Hugo is super! Ideale muziek om zomernachtenlang door te dansen. Na Foe Sang Èdè is één van de meest swingende liedjes over doodgaan die ik ken, en op de elpee die ik heb staat bij elke titel ook nog een cryptische tekstduiding voor Nederlanders. Erg grappig. Kijk bijvoorbeeld naar nummer vier van kant 1, of het eerste nummer van kant 2. Dus hou die tweedehands elpees in de gaten op Koninginnedag.

vrijdag de 23e

Gezellig!

Voor dit soort bandjes is het jammer dat het restaurant en de concertzaal van Rotown na de verbouwing strikt gescheiden kunnen worden. Nu gingen de vrolijke popliedjes van de Jessica Fletchers aan het gros van de in horden opgekomen mooi-weer-eters voorbij. En die hebben daarmee een kans op feestelijk uitbuiken gemist. De liefhebbers wreven zich wel in de handen bij het horen van sixties geïnspireerde klanken van de blije Noren. Want blij waren ze. De tweede gitarist en de Korgman leken zo weggelopen uit de Noorse Jøsti-band. De drummer kwam zo uit de teletijdmachine gestapt – jaren zestig natuurlijk. En de zanger viel elk nummer met een enthousiasme aan waarin je wel mee móest gaan. Ik betrapte mezelf ook steeds op de neiging om de achtergrondzang mee te doen met de bassist. Maar ik niet wist wat ik moest zingen en hij wel, dus ik moest me enigszins inhouden. Gelukkig hadden de mannen hun eerste elpee bij zich, dus de volgende keer overkomt me dat niet meer. Volgens Quickspace komt de volgende plaat uit in september. Dus ik stel een tour aan het eind van het jaar voor om de opkomende winterdepressie buiten de deur te houden. Voorlopig schijnt de zon buiten alweer volop. Dat hebben die jongens toch maar mooi voor elkaar gekregen.

donderdag 22 april

Jááááaááááhhhh!!!!!

	Ik ben vrij en de zon schijnt. Snel terug naar de tuin! Cumbia! Cumbia! (En zoals u ziet, heb ik na het grasmaaien ook netjes de kantjes geknipt. Nee, Clismo loopt ze er heus niet van af!)

maandag 19 april 2004

Murderballads

Ik ben dan wel oud, maar de Beatles live heb ik nét niet meer mee kunnen maken. Jammer. Want het was natuurlijk best een leuk combo. Dat vinden de Jessica Fletchers ook. Tenminste, dat neem ik aan als ik hun liedjes beluister. Die hele cd schijnt trouwens erg leuk te zijn. En uit de bandnaam valt ook nog een hilarisch gevoel voor humor af te leiden. Donderdag gaan de Clismo's in Rotown kijken of ze dat live ook een beetje over kunnen brengen. Komt u ook?

zaterdag 17 april 2004

“… Range Rovers to Isuzu trucks.”

		En dat heel de week in mijn hoofd. In Tunesië rijden veel Renaults rond. En er rijden nog veel meer Peugeots over het Tunesische asfalt. Buitengewoon populair is de Peugeot 404 met open laadbak, al dan niet voorzien van extra opbouw om nóg meer sinaasappels, meubels, mensen, matrassen of schapen te kunnen vervoeren. Deze klassieker kent inmiddels opvolging in de vorm van een pick-up van Isuzu. Dat automerk was nog nooit tot mijn bewustzijn doorgedrongen, maar toen ik op de wegen naar het zuiden de een na de ander voorbij zag komen sprong het regeltje in het deuntjesdeel van mijn brein en daar heeft het de rest van de week onbedreigd gezeten.

		Omdat ik in de MOJO een lovende recensie over Tinariwen had gelezen, leek dat me wel wat voor thuis. Maar de muziekwinkels hadden in de eerste plaats voornamelijk cassettebandjes en als er cd's stonden waren die van de helden van de lokale TMF. En ik ga natuurlijk voor het échte werk. Tot ik in een uithoek ineens een winkeltje aantrof met daarin een prachtig mooi meisje dat door leek hebben wat ik bedoelde. Ik spreek geen frans en zij geen engels, maar met het steekwoord Toeareg sprong de vonk over. Het zelfgebrande schijfje gekocht, vergeten af te dingen, in de tas gestopt en net vol verwachting afgedraaid. En jullie hoefden alleen maar op de sprinkhaan te klikken voor al dat moois!

zaterdag 10 april 2004

Vacuum Cleaner

Ik was gewoon lekker plaatjes aan het draaien. Op een gegeven moment stond Midnight Rainbows van all-time hero Joe South op en kwam You Can Make It If You Try voorbij. Dat nummer had ik pas toch ook nog in een andere versie gehoord? Het ceedeetje van James Brown's Original Funky Divas erbij gehaald, en jawel, Yvonne Fair deed dat nummer reeds in 1962. Vervolgens kwamen Tammy Montgomery (afgelopen vrijdag als Tammi Terrell nog in de documentaire over Marvin Gaye), Anna King, Elsie Mae, the Jewels, Vicki Anderson en Marva Whitney voorbij. En Marva zong It's My Thing (You Can't Tell Me Who To Sock It To). Dat kwam me ook al enorm bekend voor. Natuurlijk! It's Your Thing van the Isley Brothers. Het lijkt erop dat de broertjes eerder waren met hun versie, maar dat maakt me niet uit, want naast die verzamel-cd staat The Brothers: ISLEY. Een geweldige funky plaat met klappers als (My love is like a) Vacuum Cleaner en The Blacker The Berrie (the sweeter the juice). En die nummers klinken zoals hun titel beloofd. Vet en sappig. Maar het mooiste is natuurlijk de hoes. Ik heb hem helaas niet op elpee, want dit kan niet groot genoeg. Drie mannen op een bruggetje in het park in roze monnikspijen met een mooi koord om hun middel. Genieten! De comeback van vorig jaar is in Nederland volgens mij niet helemaal gelukt, maar misschien als ze dit jaar op Lowlands samen met the Polyphonic Spree optreden?

woensdag 7 april 2004

Griekenland

		Je hebt de berg Olympus, met alle beroemde bewoners erop en eromheen. Je hebt die Spelen. Je hebt de oudheid. Je hebt een overvloed aan beroemde dichters, wijsgeren en wiskundigen. Je hebt sex. Je hebt de keuze uit tal van aantrekkelijke vakantiebestemmingen. Je hebt Aphrodite's Child met Demis Roussos en Vangelis Papathanassiou. Je hebt democratie (met slaven erbij, dat wel). Je hebt heel veel ruïnes. Je hebt mannen met snorren. Je hebt vrouwen met snorren. Maar ik denk bij Griekenland als eerste aan koffie en yoghurt. Die koffie heb ik leren drinken via een studiegenoot die verliefd was geworden op een Grieks meisje. Dat laagje prut op de bodem, waar je bij de laatste slok altijd nét een beetje van op je tong krijgt, vind ik het toppunt van genot. Vooral als ik daarvóór net een lekker bakkie Griekse yoghurt naar binnen heb gewerkt. En de lekkerste is gewoon bij de Plus op dorp te koop! Je hebt ook mazzelpikken.

maandag 5 april 2004

Postobon

zaterdag 3 april 2004

Larry Williams & Johnny Watson - Two For The Price Of One

Wat ook zo lekker aan elpees is; na hooguit twintig minuten is het afgelopen. Als het bevalt kun je hem nog omdraaien, maar je wordt in elk geval niet in één keer aan 80 minuten muziek blootgesteld. Ik trek dat ook niet. Ik heb prachtige (verzamel)cd's met het ene hartverscheurende soulnummer na het andere, maar het is gewoon teveel. Geef mij dan maar deze elpee die Johnny Guitar Watson ergens halverwege Space Guitar [1954] en Real Mother For Ya [1977] maakte met de toen blijkbaar behoorlijk populaire Larry Williams. Bij de eerste tonen van het openingsnummer snel ik altijd terug naar de draaitafel om 't toerental te controleren, maar dat klopt.Two For The Price Of One is gewoon goed uptempo. En hoewel de rest van de nummers iets minder zijn en er een of twee echte zeik- ballads op staan is dat niet zo erg. Die stem compenseert een hoop, en boven-dien is het na 12, 13 minuten alweer afgelopen. En dan staat de volgende klaar.

donderdag 1 april 2004

En of ze nou zoveel beter zijn gaan voetballen...

Peenvogel gaat verhuizen.
Binnen de Kuip welteverstaan.
Op zijn site is te lezen waar hij vanaf het seizoen 88-89 heeft gezeten
en vooral ook hoeveel de prijzen zijn gestegen. Bizar!

A Nation Of Ill Geto Kings Reigns The American Reality

		Ik heb het opgegeven. Na een aantal avonden strijd leveren met HTML moet ik mijn meerdere erkennen. Het onschuldige slachtoffer van deze strijd heet Rick Rubin. Sorry, Rick. Maar er zijn meer slachtoffers. Op zoek naar een plaatje van deze man kwam ik ineens System Of A Down tegen. Blijkt hun geweldige eerste album óók door Rubin geproduceerd te zijn. Dus die top 7 wordt binnen korte tijd waarschijnlijk toch een top 8.