augurk: Billy Clismo in februari 2004

		februari 2004

zondag 29 februari 2004

Beautiful Mess II

Ik heb hem toch een beetje tekort gedaan. Beautiful Mess van Thelonious Monster. Ik ben namelijk al drie dagen achter elkaar met een liedje van die gasten in mijn hoofd wakker geworden. De cd wordt elke dag uit het hoesje gehaald voor een hernieuwde draaibeurt, en de buren kunnen nog elke keer meegenieten van Adios Lounge. Ook de Desert Sessions 9 & 10 zijn goed. En dat is een stuk beter dan ik verwacht had van wat vrijblijvend gejam. Het PJ Harvey-gehalte is vrij groot, dus als je die stem niet trekt moet je er niet aan beginnen. Maar ik vind het erg lekker en gevarieerd. Mocht ook wel met helden Chris Goss en Dean Ween natuurlijk. Alleen een beetje jammer dat de twee door Rekords Rekords beloofde bonusnummers er niet op staan. Ik heb alle vier kanten zeker tien minuten onaangeroerd op de platenspeler laten liggen nadat de vermelde tracks waren afgelopen, maar niks! Gelukkig is daar Kazaa. En de wetenschap dat het de minste liedjes zijn.

U vraagt en wij draaien!

Terwijl Sandy nog rustig ligt te knorren zit Billy om half negen alweer zijn website te vernieuwen. Het onvermogen om uit te slapen heeft best goede kanten. Ook voor jullie, Rick, Jaap en Eric! Ja, ik ben er gisteravond achter gekomen dat ik nu al 3 (drie!) trouwe lezers heb. Geweldig vind ik dat. Ik ga straks ook op zoek naar zo'n teller die alle gasten bijhoudt. Eerst had ik daar een beetje angst voor, want elke dag nul bezoekers leek me behoorlijk demotiverend, maar nu durf ik het wel aan. Misschien zijn er wel vier. Of vijf! Dat betekent natuurlijk ook dat het gedaan is met het vrijblijvende karakter van augurk. Het kijkcijfermonster heeft mij nu al in zijn greep. Vasthouden wil ik jullie! Dus naast die teller ga ik ook maar eens kijken naar een gastenboek. Of zo'n mini-gastenboekje dat je onder elk stukje kan plakken en waar jullie dan geacht worden te reageren als je daar behoefte aan hebt. Maar jullie weten dat onmiddelijke actie niet mijn sterkste punt is, dus voorlopig moet dat reageren nog even per mail. Dus laat het weten jongens! Waar wil je meer over lezen? Wat skip je ongezien? U vraagt en wij draaien!

[...]

Tja, als Sandy blijft slapen...
Volgens mij moet reageren nu mogelijk zijn.

donderdag 26 februari 2004

Beautiful Mess

	Toen ik gisteren thuis kwam, zei de buurman: “Ik heb nog een pakketje voor je”. Het bleek mijn bestelling bij Rockhouse te zijn. Met de dubbel 10” van de Desert Sessions 9&10 en Beautiful Mess van Thelonious Monster. Die laatste plaat stamt uit 1992. Ik vond ze destijds geweldig, maar ik had ook geweldig weinig geld, dus ik heb allerlei nummers opgenomen bij Fons en Lotje, maar nooit het ceedeetje gekocht. Toen ik eenmaal wel geld had bleek die cd nergens meer te vinden. Nieuw niet. En in de tweedehands bakken niet. Ik heb altijd gedacht dat die plaat enorm populair was, maar daar was tien jaar later weinig meer van te merken. Ook op internet kon ik er niet aankomen. (Daar moet ik wel bij zeggen dat ik geen kredietkaart heb, en daar dus ook niet mee kan betalen, dus het gemiddelde Amerikaanse postorderbedrijf valt af.) Een tijdje terug heb ik zelfs nog een mailtje gestuurd naar iedereen waarvan ik dacht dat ze eventueel wel iemand anders zouden kunnen kennen die wellicht bereid zou zijn onder voorbehoud en tegen betaling een kopietje te branden voor Billy. Maar dat leverde, behalve Kazaa en Soulseek-tips, ook niks op. Op Kazaa heb ik wel een paar liedjes kunnen vinden, maar lang niet alles.
	Dus toen ik onlangs weer eens wat gewenste platen intikte bij El Cheapo fronsten mijn wenkbrauwen zich in stille hoop. Die ongrijpbare cd stond er gewoon tussen! Het schijfje bleek ook nog eens slechts € 6,90 te moeten kosten. Meteen besteld dus, en gisteren was het spul binnen. Toen Sandy thuis kwam was ik enthousiast aan het draaien en nadat de cd afgelopen was sprak ze de legendarische woorden: “Ben je daar nou al zo lang naar op zoek? Ik vind het niet zo bijzonder”. Ja. Wat kan je dan zeggen? Ze heeft gelijk! Het is best een leuke cd, Adios Lounge met de medewerking van Tom Waits vind ik zelfs erg goed, maar verder is het voornamelijk sentiment. Toch ben ik blij dat-ie straks in de platenkast staat. Net als Ride The Lightning van Metallica, die ik twee jaar terug op werk voor mijn verjaardag kreeg. Ik had hem altijd op bandje, en het is natuurlijk de beste plaat van Metallica, maar sinds ik hem op cd heb, heb ik hem misschien drie keer gedraaid. Ik ken hem gewoon al te goed. Over de Desert Sessions kan ik trouwens nog weinig zinnigs zeggen, omdat ik aan het opruimen en koken ben geweest, en dan is het omdraaien van een plaatje na elk tweede of derde nummer minder ideaal. Maar het ziet er in elk geval tof uit.

Toen ik gisteren thuis kwam, zei de buurman: “Ik heb nog een pakketje voor je”.
Het bleek mijn bestelling bij Rockhouse te zijn. Met de dubbel 10” van de Desert Sessions 9&10 en Beautiful Mess van Thelonious Monster. Die laatste plaat stamt uit 1992. Ik vond ze destijds geweldig, maar ik had ook geweldig weinig geld, dus ik heb allerlei nummers opgenomen bij Fons en Lotje, maar nooit het ceedeetje gekocht. Toen ik eenmaal wel geld had bleek die cd nergens meer te vinden. Nieuw niet. En in de tweedehands bakken niet. Ik heb altijd gedacht dat die plaat enorm populair was, maar daar was tien jaar later weinig meer van te merken. Ook op internet kon ik er niet aankomen. (Daar moet ik wel bij zeggen dat ik geen kredietkaart heb, en daar dus ook niet mee kan betalen, dus het gemiddelde Amerikaanse postorderbedrijf valt af.) Een tijdje terug heb ik zelfs nog een mailtje gestuurd naar iedereen waarvan ik dacht dat ze eventueel wel iemand anders zouden kunnen kennen die wellicht bereid zou zijn onder voorbehoud en tegen betaling een kopietje te branden voor Billy. Maar dat leverde, behalve Kazaa en Soulseek-tips, ook niks op. Op Kazaa heb ik wel een paar liedjes kunnen vinden, maar lang niet alles.

Dus toen ik onlangs weer eens wat gewenste platen intikte bij El Cheapo fronsten mijn wenkbrauwen zich in stille hoop. Die ongrijpbare cd stond er gewoon tussen! Het schijfje bleek ook nog eens slechts € 6,90 te moeten kosten. Meteen besteld dus, en gisteren was het spul binnen. Toen Sandy thuis kwam was ik enthousiast aan het draaien en nadat de cd afgelopen was sprak ze de legendarische woorden: “Ben je daar nou al zo lang naar op zoek? Ik vind het niet zo bijzonder”. Ja. Wat kan je dan zeggen? Ze heeft gelijk! Het is best een leuke cd, Adios Lounge met de medewerking van Tom Waits vind ik zelfs erg goed, maar verder is het voornamelijk sentiment. Toch ben ik blij dat-ie straks in de platenkast staat. Net als Ride The Lightning van Metallica, die ik twee jaar terug op werk voor mijn verjaardag kreeg. Ik had hem altijd op bandje, en het is natuurlijk de beste plaat van Metallica, maar sinds ik hem op cd heb, heb ik hem misschien drie keer gedraaid. Ik ken hem gewoon al te goed.
Over de Desert Sessions kan ik trouwens nog weinig zinnigs zeggen, omdat ik aan het opruimen en koken ben geweest, en dan is het omdraaien van een plaatje na elk tweede of derde nummer minder ideaal. Maar het ziet er in elk geval tof uit.

dinsdag 24 februari 2004

Ik ben gewoon een man, met een wang vol met pus.

"etters en zweren
een smerige muil
gore gezwellen
een stinkende buil"

zondag 22 februari 2004

Give Us Barabbas

Uitkijken doe ik behalve naar het debuutalbum van Kopna Kopna ook naar de kliekjesplaat van Chris Goss/Masters Of Reality. Al heb ik daar géén torenhoge verwachtingen van. Ik vind het gezelschap rond deze man 't sterkst als alle versterkers op tien gaan, dus akoestische deuntjes zie ik met gemengde gevoelens tegemoet. Net als restmateriaal met Ginger Baker. Sunrise On The Sufferbus heeft misschien wel de leukste hoes, maar haalt in huize Clismo van de vier studioalbums toch verreweg de minste speeluren. Maar wat loop ik te zeiken? Ik vind het al geweldig dat de man nog steeds platen maakt. Na dat heerlijke, door Rick Rubin geproduceerde, debuut en die mooi gehoesde opvolger had ik de hoop al opgegegeven dat er ooit nog wat nieuws zou gaan verschijnen. En toen was daar in 1999 ineens Welcome To The Western Lodge! Gevolgd door een optreden op Lowlands en een paar dagen later eentje in de Vlerk. (Toch? Ik kan nergens een concertkaartje vinden.) Vooral dat Lowlandsoptreden was heerlijk geestverruimend en hypnotiserend. En toen twee jaar later Deep In The Hole verscheen... Woepie!! Wat een wereldplaat. Ik heb altijd gedacht dat dat debuut niet meer te overtreffen zou zijn, maar Deep In The Hole rockt zó heerlijk vet dat ik ernstig aan het twijfelen ben gebracht. Tja. Vervolgens was dat megastrakke optreden in 013 het laatste zetje dat Billy nodig had om een slaafse volgeling te worden die blind alles gaat kopen wat nog van Goss & co. verschijnt. Dus kom maar op met die opgewarmde restjes!

zaterdag 21 februari 2004

Leve de TV! Ik verheug me nu al op volgende week.
Gisteren in Het Uur van de Wolf deel twee gezien van een aantal documentaires over de ontwikkeling van country.
Het eerste deel ging over bluegrass en was al erg leuk, en deze keer werd er heel veel aandacht aan Hank Williams besteed en daar werd Billy blij van.
En S. ook. Zodat de verzamelcd die voorheen op een uiterst koel onthaal kon rekenen, nu geheel uitgedraaid mocht worden. (Inclusief gesproken intro door Matt Johnson die toen net zijn Hanky Panky af had.)
Dank u wel documentairemakers!
Nu maar snel een interessant portret van Agent Steel maken.
Of DJ Shadow. Of de Geto Boys.
Of Slayer.. Orbital...
Of....

maandag 16 februari 2004

¡Graties en voor niks: Cub - Come Out, Come Out!

Wie kent ze niet? Lisa Marr, Robynn Iwata en Lisa G. De drie dames van Cub.
Nou, ik had in elk geval nog nooit van ze gehoord. Ik heb een keer het schijfje van hun Come Out, Come Out-cd voor weinig gekocht omdat de platenwinkel de hoes was kwijtgeraakt en ik nieuwsgierig was wat er op zou staan. Maar zelfs die paar gulden waren nog teveel voor dit rammelende damestrio. Ik vind het helemaal niks. Terwijl ik dit stukje aan het typen ben luister ik voor de eerste keer meer dan alleen het begin van nummer één, twee en drie, en ik kijk nu al verlangend uit naar het moment waarop hij afgelopen is. Nee, ik geloof niet dat deze cd voor mij verborgen pareltjes bevat. Maar gelukkig zijn er hele volksstammen die indie-vrouwen-rammelrock-met-net-niet-valse-zang wél leuk vinden. En de eerste van dat contingent kan de cd gratis af komen halen! Grijp je kans om op deze unieke manier een Cub-cd uit 1995 aan je collectie toe te voegen en mail! Klik op het plaatje om een voorbeeld-mp3 te beluisteren.

Shit! Denk je dat het ding afgelopen is, staat er nog een bonustrack op! En die is wél geproduceerd. Met beats. Zal ik hem toch maar houwen? Nee!

Voor positieve geluiden over Cub kun je klikken op deze link. Of deze. Of deze. Of deze. Of deze. Of deze.

vrijdag 13 februari 2004

Op tijd opgestaan. Mezelf schoongespoeld. Tandjes geborsteld.
Boterhammetjes klaargemaakt en wat gegeten.
Tijd om naar het werk te gaan. En al fietsend zingen wij:

Disciples of the watch.
Obey!!!
Or I'll burn you to that cross!

donderdag 12 februari 2004

Kopna Kopna, waar blijft die plaat?

De plaat waar ik op dit moment écht naar uitkijk is Like You van Kopna Kopna.
Maar ik begin enigszins te twijfelen of die er ooit nog gaat komen.
Toen ik het bandje vorig jaar voor het eerst hoorde op Lowlands werd er tijdens het optreden al een foto gemaakt voor de hoes van de cd. Dat zat wel goed goed, dacht ik. Na Live At Eindhoven van Testament eindelijk weer een plaat waar ik ergens op de hoes te ontdekken zou moeten zijn. Het is echter nog steeds wachten op dat album. Volgens de minst betrouwbare bron zou er deze maand iets moeten verschijnen. Maar op die site heb ik ook al gelezen dat Like You in september, oktober en december zou gaan verschijnen. En dan heb ik die site pas vanaf Lowlands in de gaten gehouden. Want hier las ik dat ze een jaar terug óók al dachten dat de cd nog maar een paar maanden op zich zou laten wachten. Het laatste nieuws dat ik kon vinden rept van eind maart. Daar gaat mijn verjaardagskadootje, dus. Als eind maart überhaupt gehaald wordt.
En het is zo'n goeie band! Live zeker. Funky, strak, verassend.
Als je ze nog niet kent moet je zeker die mp3's van hun website eens beluisteren. En bij dit jeugdhonk uit Roelofarendsveen staan er nog drie.

zaterdag 7 februari 2004

De Vrij Slecht Te Vinden Platen Zaak

Misschien moet ik dat oude plan van me nog eens van stal halen en zelf een (tweedehands) platenzaak beginnen. Ik ben net even langs geweest bij de FRS om een verjaardagskadootje te kopen. (In een busrit naar Rotjeknor had ik niet zoveel zin.) Dan kom je natuurlijk al snel in de uitverkoopbakken terecht. (Want de rest van de zaak is gevuld met spelletjes en dvd's.) En daar kwam ik tot mijn vreugdevolle verbazing de cd Amethyst Rock Star van Saul Williams tegen. Een dichter op hiphopklanken die zwaar is beïnvloed door Gil Scott-Heron. Ik heb ooit eens het geweldige On Nia Mexican van de goede Saul gedownload, dus die cd meteen opzij gelegd. Gauw een verjaardagsceedeetje (Off The Wall van Michael Jackson - ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die dat NIET goed vinden (en eerst de hele plaat luisteren, hè?)) en nog een live-cd van Loudon Wainwright III erbij gepakt en op naar de kassa. Toen ik eenmaal vooraan de rij was beland (er ís een markt voor die goede platenzaak hier in het dorp) bleek al snel dat het meisje één cd niet kon vinden. Eerst was ik bang dat het Michael betrof, zodat ik nog op zoek moest naar een ander kadootje, maar nee, dat hoesje werd gevuld. Vervolgens werd het schijfje van Loudon in het desbetreffende doosje gestopt en tja, terwijl het langer en langer duurde, het volk in de steeds langer wordende rij achter me onrustig begon te schuifelen en ook de jóngen achter de kassa steeds wanhopiger tussen de schijfjes begon te wroeten, drong het tot me door dat het wéér niet ging lukken. Dit is namelijk al de derde keer dat ik daar met een hoesje sta, waar ze de inhoud niet van kunnen vinden. Het is droevig maar waar. En altijd zijn het de cd's die je niet bij de FRS verwacht. Nou, dat blijkt dus te kloppen. De volgende keer laat ik ze ook lekker staan.

donderdag 5 februari 2004

Verslaving

Ik geloof dat ik maar eens wat minder koffie moet gaan drinken op mijn werk.
Afgelopen weekend had ik al last van een lichte koppijn en vanavond, na een fijne dag niksdoen,
wankelde ik als een door zonlicht aangevreten zombie rond...

... tót ik een bakkie oploscapo naar binnen goot.
Dus morgen maar eens flink aan het water.

1970

is trouwens klaar. voorlopig.

maandag 2 februari

Tjonge, wat een feest!!

Deze week twéé bekers Almhof Biogarde+ Roomyoghurt
voor slechts één eurie bij de C1000!
Dat scheelt weer koken.

donderdag 29 januari 2004

Poesjes in de sneeuw.

Our House, is a very very very fine house, with two cats in the yard.

dinsdag 27 januari 2004

Supernaut!

Hoera! Leve Kelly en haar dementerende papa!

Ik zag vanavond het verschrikkelijke Changes van vader en dochter Osbourne voorbij komen op MTV. Om Sandy even te laten horen dat het vroeger best een mooi liedje was heb ik Volume IV van Black Sabbath er maar even bij gepakt. En ik was natuurlijk meteen weer gegrepen! Changes was mooi, FX was even snel naar de wc, maar daarna kwam Supernaut! Tjonge, wat een wereldnummer is dat toch! Die pompende bas van Geezer Butler. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Geniale keuze van Alain Jourgensen en zijn maatjes om dat met 1000 Homo DJ's te coveren. Daarna heb ik mijn favoriete Black Sabbath plaat Master Of Reality opgezet. En weer kwam de klapper van de elpee na het meest rustige nummer: Solitude wordt gevolgd door Into The Void. Dat blijft toch gotverdomme een wereldnummer! En dan heb je After Forever, Children Of The Grave en Lord Of This World er al opzitten. Op dit moment draait Paranoid naast me in de cd-spelert en ik verheug nu al op straks, als ik in de huiskamer ga zitten. Een Grimbergen in de hand en dan Sabotage schallend over de boxen: Suck me!!!!!