Die gasten van Hard gras hebben twaalf jaar terug een briljante beslissing genomen door hun 'voetbaltijdschrift voor lezers' in boekvorm uit te geven. Toen bleek dat dat een succes was volgden De muur (wielerverhalen), Wollen sokken (crea-doe-verhalen), Drievlaks amalgaam (medische verhalen) en nog een hele rits andere literaire tijdschriften over populaire onderwerpen.

Clismo kickt op die boekjes. In tegenstelling tot in de reguliere tijdschriften gaat het in de Hard grassen in de eerste plaats om het verhaal. Precies wat Billy wil. Interviews kunnen hem gestolen worden. Punten uitdelen aan spelers vind hij kinderachtig en wedstrijdverslagen zijn alleen boeiend als hij er zelf bij geweest is, en dan blijken ze meestal niet te kloppen. Vervang spelers door artiesten en wedstrijden door concerten en constateer dat de meeste muziekbladen Clismo weinig te bieden hebben.

Dus literair poptijdschrift Wah-Wah is hier met open armen ontvangen. Billy heeft het gelezen en zegt: Het is okee. De verhalen van Peter Buwalda en Leon Verdonschot zijn buitengewoon grappig. Jailhouse Rap is interessant, een stukje van Roel Bentz van den Berg leest altijd lekker weg en er staat zelfs iets over Joe South in! En dat verhaal over Willem van Kooten slaat Clismo gewoon over.

De afgelopen week stonden de Belgische kranten er vol van: een omkoopschandaal bij Lierse SK in de 1e klasse. Vorig jaar hadden we al dergelijke schandalen in het Duitse voetbal en het amfetamine schandaal rondom Juventus. Sportul Studentesc trainer en ex-international Dan Petrescu heeft Roemenië verlaten omdat hij niets met de (in zijn ogen) corrupte bondsvoorzitter te maken wil hebben.

Ook de Russische voetballiefhebber kan zich opmaken voor een roerig seizoen 2006. Het afgelopen seizoen kreeg de afloop waar de grote clubs op hoopten: Alania Vladikavkas en FC Terek Grozny uit de buurt van de onrustige Kaukasus degradeerden. Omdat ze het minst goed waren? Misschien… ze zijn er in ieder geval maar mooi vanaf. Zelfs het briljant genaamde Tom Tomsk wist zich te handhaven ten koste van deze mooie clubs.

De laatste jaren degradeerden Anzhi Makhatchkala uit Dagestan, Zhemzuchina Sochi bij de Georgische grens en Uralan Elista uit het niet-Moskou-vriendelijke Kalmukkië al na een kort verblijf in de hoogste divisie. Gewoon omdat ze niet goed genoeg hadden gepresteerd. Natuurlijk.

In seizoen 1993 eindigden Okean Nakhodka en Luch Vladivostok als 15e en 16e in de hoogste divisie. Toen betekende dat automatische degradatie voor nummers 17 en 18, Rostselmash Rostov en Asmaral Moskou. Echter, ineens werd besloten een promotie/degradatie pool te houden: Luch en Okean degradeerden alsnog.
Dat had uiteraard niets te maken met het feit dat de clubs uit het Russische Verre Oosten komen, met voor de grote Moskovitische clubs twee lange en dure vliegreizen op het programma.
Overigens waren beide clubs in de reguliere competitie geëindigd met slechts 1 resp. 2 punten minder dan CSKA Moskou; nog meer voer voor de critici, want er waren wat vreemde arbitrale dwalingen opgetekend dat seizoen en niet in het voordeel van Okean en Luch..

Morgenavond vind alweer de tiende editie plaats van Rotowns popkwis.

Afgezien van de tweede plek bij de eerste editie hebben Clismo en kornuiten het podium nooit meer weten te halen. Dat zóu natuurlijk kunnen liggen aan hun prestaties, maar een flinke scheut paranoïa is Billy niet vreemd en dus worden presentator Sjoerd cum suis verdacht van het voortrekken van de vaste Rotown-kliek. Dat Clismo's team al twee maal een plaats lager is toebedeeld dan de lokale favorieten terwijl ze evenveel punten hadden voedt die argwaan alleen maar.

Volledig in de roes van zijn sixties singeltjes struikelde Clismo deze week over de nieuwe cd van Ray Davies.
Wauw! Ray Davies! The Kinks zijn Helden met een hoofdletter H. Die roman/biografie die Ray Davies over hun hoogtijdagen geschreven heeft is heel tof (en doet Billy al lezend verlangen naar meer, meer, méér muziek van de Kinks). Dus die cd werd onmiddellijk ter evaluatie gedownload en blijkt na een aantal draaibeurten he-le-maal Niks te zijn. Ook met een hoofdletter.
Geen enkel deuntje blijft hangen. Misschien zijn de teksten wel mooi, maar de melodieën zijn zo sufgerukt dat Billy niet eens zín heeft om daar naar te luisteren. Het is niet slecht. Het is niet goed. Het is gewoon niks. Het album doet Clismo voortdurend denken aan Tom Petty. En dat is geen compliment. Helaas.